عکاس مخفی که نگاه‌ها را شکار می‌کند

سرویس فرهنگی تابان خبر: کوچه به کوچه شهر را طی می کند، از هر خیابانی که گذر می کند و هر رهگذری که می بیند، شکار دوربین او می شود؛ هر نگاهی، هر قیافه ای، آشنا یا غریب شکار لحظه او می شود.یک دهه هشتادی است، می خواهد در عرصه هنر عکاسی به سبکی جدید و امروزی کار خود را پیش ببرد، هر چند علاقه چندانی به خودنمایی ندارد و برای اینکه مخفی بماند، ماسک می زند.

تصاویر جذاب و جالبی را که از مردم تبریز می گیرد و در فضای مجازی پخش می کند، با استقبال چشمگیر و بازدید فراوانی مواجه می شود، سبک متفاوت و امروزی او توجهم را جلب می کند و پس از اصرار های فراوان راضی می شود مصاحبه ای داشته باشیم، می گوید می خواهم مخفی بمانم.

صورت خود را با ماسک سیاهی پوشانده است، خودش را عرفان حقی معرفی می کند و می گوید: سبکی که کار می کنم به عکاسی خیابانی معروف است و این نوع عکاسی را از یک عکاس روسی الگوبرداری کرده ام، البته کپی کاری نمی کنم و سوژه های خاص را عکاسی می کنم و اولین بار است کسی در تبریز این نوع عکاسی را انجام می دهد.

لبخندی می زند و می گوید: نمی دانم کار درستی است یا نه، با این حال می خواهم فرهنگ عکاسی خیابانی را در تبریز نهادینه کنم تا بسیاری از عکاسان این نوع سبک را کار کنند.

از او می پرسم آیا عکس هایی که می گیرد، مخفیانه و بدون اجازه صاحب عکس ثبت می شود، در پاسخ اظهار می کند: قبلا عکس هایی که ثبت می کردم، همه مخفیانه بود با این حال عکس هایی که بدون اجازه می گرفتم در جایی منتشر نمی کردم؛ فرهنگ عکاسی مخفیانه رایج نشده است و با واکنش تند مردم مواجه می شدم، اکنون اگر بخواهم عکسی بگیرم، اجازه می گیرم و با استقبال مردم مواجه می شوم.

حقی در پاسخ به اینکه آیا تاکنون به دلیل عکاسی مخفیانه مورد خشونت مردم واقع شده است، اظهار می کند: پیش از این به صورت مخفیانه از مردم عکس می گرفتم، چندین بار مورد خشونت واقع شده ام و به طوری که سیلی خوردم و حتی دوربینم را شکسته اند، اکنون دیگر برای عکس گرفتن اجازه می گیرم و به نظرم هنوز خیلی زود است که فرهنگ عکاسی مخفیانه خیابانی در ایران فرهنگ سازی شود.

وی با بیان اینکه هرگز دوست ندارم معروف شوم و علاقه به عکاسی خیابانی باعث شده که تمامی سختی ها را متقبل شوم، ادامه می دهد: یک ماه پیش تصاویری که شکار کرده بودم را در فضای مجازی منتشر کردم و با استقبال چشمگیر مخاطبان مواجه شدم و این باعث شد بیشتر به کارم دلگرم شوم و جدی تر عکاسی کنم.

این عکاس خیابانی اعلام می کند: کسی به من عکاسی یاد نداده است و حتی در هیچ ورکشاپ و کلاس آموزشی شرکت نکرده ام و در رشته عکاسی دانشگاه آزاد ثبت نام کرده ام تا به صورت حرفه ای و تخصصی مدرک این رشته را نیز اخذ کنم، در زمینه برنامه نویسی و طراحی سایت نیز فعالیت دارم و می خواهم برای کار عکاسی ام سایت تخصصی هم ایجاد کنم.

وی در خصوص سوژه هایی که برای عکاسی انتخاب می کند، می گوید: سوژه هایی که برای عکاسی انتخاب می کردم، از میان دهه هشتادی ها بود، اکنون چهره های متفاوتی انتخاب می کنم.

حقی از گرانی شدید ابزار و تجهیزات عکاسی می گوید: به دلیل نواسانات ارز، بالا رفتن قیمت دلار، روز به روز قیمت ابزار کار ما هم گران تر می شود و درآمد بنده نیز از صفحه اینستاگرامی ام است. می خواهم حرفه عکاسی را ادامه بدهم و برای پول این کار را ادامه نمی دهم.

وی در خصوص پوشاندن قیافه خود می گوید: دلیل اینکه ماسک میزنم و قیافه ام را مخفی می کنم این است که می خواهم سبک خاص خودم را داشته باشم، عکاس مرد سیاه پوش(بی پی ام)لقب بنده است.

این عکاس دهه هشتادی از مسئولان می خواهد: از مسئولان می خواهم که برای نسل جدید جهت فعالیت هنری بیشتر فضا دهند و موانعی سر راهشان قرار ندهند و از آنها حمایت کنند، امیدوارم از عکاسان بیش از پیش حمایت کنند.

مصاحبه از زهرا ناصران