شهری که به شهریارش می‌نازد/ غروبی ابدی که طلوعی ادبی شد

 سرویس فرهنگی تابان خبر: محمد حسین بهجت تبریزی متخلص به شهریار، شاعری که با ادبیات خود دل‌ها را تسخیر کرد، دانشجوی علوم پزشکی که سرنوشت خود را به علوم انسانی و ادبیات گره زد و به جاده بی برگشتی به نام عشق قدم گذاشت و نه تنها ملت یک کشور بلکه تمام دنیا را با عشق خود متحیر کرد، عشقی نافرجام که رد پای خود را در قالب هزاران بیت شعر در کتاب‌های ادبی به جا گذاشت و زندگی یک شاعر را از مادیات دنیوی به جاودانگی جا به جا کرد و این جاودانگی پیوندی با روز شعر و ادب فارسی شد، روزی که قلب تمام مردم دنیا و ایران به یاد تبریز می‌تپد، شهری تاریخی و فرهنگی که با شاعر ملک سخن خود نام قبله‌گاه ادبی کشور را یدک می‌کشد و در این روز عاشقان شعر به مقام این شاعر ملی ادای احترام می کنند.

و چه بیتی زیباتر از این که درد بی‌درمان عشق نافرجامش را به ناب‌ترین شکل ممکن روایت می کند: «چه گلی که بر نگینش همه نقش بی وفایی به طبابتی که دانی بفرست درد عشقم به علاج بی طبیبی و دوای بی دوایی به خلوص خلوت شب که برآر سر ز خوابم».

و مقصودیه کوچه‌ای به عمق تاریخ که فرهنگ تبریز را یدک می‌کشد و خانه‌ای در دل این کوچه که زمانی شاعری را به آغوش کشیده و با طبعی تب ریز خود نفسی تازه به او می داد، هر دم و بازدمی که منجر به زایش یک شعری بود، شهریار شاعری که یک شهر به داشتنش می‌نازد و یک بیت او کافی است تا تبریز را به بیگانگان معرفی کرد، «شهر تبریز است و جان قربان جانان می‌کند سرمه چشم از غبار کفش مهمان می کند» تک بیتی که به خودی خود فرهنگ یک شهر را با ساده ترین واژه ها توصیف می کند.

خانه موزه شهریار و مقبره‌ الشعرا مکانی که روح و جسم یک شاعر را در برگرفته و دو کفه ترازوی ادبی شهر را پر می کنند، دو مکان فرهنگی که ستونی برای تاریخ و ادبیات غنی این شهر به شمار می‌رود.

شهریار ای ستون ادبی تبریز شنیده بودم «میهمان ماه خویش بودن خوش است»، ما آمدیم، اما تو خانه نبودی و تنها سهم ما از این دلتنگی امضایی بود که پای دفتر خاطرات روی میز خانه‌ات به یادگار گذاشتیم، این چه رسم مهمان‌نوازی است که میهمان دعوت کنی و میزبانش نباشی، شهریارا میهمانانی از جنس احساس خانه شاعرانه ات را پرفروغ کردند، مسافرانی که اشعار روح نواز تو را مثل باده ای نوشیده و سرمست کوی غزل تو شدند.

«به مرگ چاره نجستم که در جهان مانم، به عشق زنده شدم تا که جاودان مانم» شهریارا تمام هواخواهانت آواز جاودانگی تو را در خانه‌ پر از احساس شاعرانه‌ات سر دادند، خانه ای که تک تک آجرهایش نیز با عشق شهریار عجین شده است، از حیاط و حوض خانه گرفته تا زیرزمین، آشپزخانه نقلی، اتاق‌های آراسته با تابلوهای نقاشی، لباس‌ها و دست خط‌ها و آثار شخصی دیگری که آمیخته با روح پرآوازه شاعر است و تمام این زیبایی ها قابی برای عکس‌های یادگاری دوربین‌های عکاسی و تلفن همراه بوده تا به عنوان خاطره ثبت شود.

جای خالی استاد شهریار به شدت حس می شود

رویا ارجی اهل مشهد که یکی از بازدیدکنندگان خانه موزه استاد شهریار است، می گوید: جای خالی استاد به شدت حس می شود و این حس غمگین ترین حس ممکن برای من بود، در این خانه غم و ریاضت شاعر قابل لمس است.

شهریار از عمق وجود اشعارش را سروده است

زینب نقی پور اهل تنکابن مازندران که یکی از بازدیدکنندگان خانه موزه استاد شهریار است، می گوید: شهریار شاعر تبریزی از عمق وجودش شعر سروده و مهر خود را در دل ها انداخته است و با حضور در خانه پر احساس شاعر حس خوشایندی در وجودم ایجاد شد.

حال و هوای خانه استاد شهریار گرم و صمیمی است

اصلی دهقان زاده اهل تبریز که یکی از بازدیدکنندگان خانه موزه استاد شهریار است، می‌گوید: حال و هوای این خانه آنقدر گرم و صمیمی است که انگار روح استاد دنیا را ترک نکرده و همچنان در این خانه زندگی می کند.

وی ادامه می دهد: خانه موزه استاد شهریار برای من حس تازه ای دارد و باورم نمی شود روزی استاد در این خانه زندگی می کرد، امروز اتفاقی گذرم به خانه افتاد و خوشحالم که محل زندگی استاد را دیدم، هرگاه از شهریار نامی برده می‌شود، تنها تصویر مقبره الشعرا در ذهنم نقش می بندد و از وجود این خانه دلنشین خبری بی خبر بودم.

بازدید از خانه استاد شهریار بهترین خاطره سفر ما به تبریز است

فاطمه ابراهیمی و یاسر ذولفقاری زوجه اهل مازندران که با یک گروه هشت نفره برای بازدید خانه موزه استاد شهریار آمده بودند، می گوید: بازدید از این خانه در اولین سفر به تبریز بهترین خاطره را برای ما رقم زد و با وجود بی اطلاعی از سالگرد استاد شهریار سعادتی برای شرکت در این مراسم شد.

روح استاد شهریار ما را به خانه اش دعوت کرد

زهرا پور رجب مربی مهد قرآن به همراه دوستانش در بازدید از خانه موزه استاد شهریار می گوید: ما در این کوچه به کلاس های مهد قرآن می آییم و گذر ما همیشه به این کوچه می افتد، اما امروز توفیقی شد تا به مقام والای استاد شهریار ادای احترام کنیم و فاتحه ای نثار روح او بفرستیم و روز سالگرد استاد را گرامی بداریم و من مطمئنم روح استاد شهریار ما را به خانه اش دعوت کرده است.

وی ادامه می دهد: از بهترین اشعار دلنشین و روح نواز استاد شهریار می توان به شعر علی ای همای رحمت و منظومه «حیدربابایا سلام» اشاره کرد که همیشه در یاد و خاطره ها ماندگار است.

شعر «خان ننه» استاد شهریار تداعی گر درد مرگ مادربزرگم است

زکیه حسن‌پله یکی دیگر از مربیان مهد قرآن محله مقصودیه تبریز در بازدید از خانه موزه استاد شهریار می‌گوید: هیچ اتفاقی بیهوده نیست، گذر اتفاقی ما به این خانه و نثار فاتحه به روح شاعرانه استاد نشان دهنده دعوت ناخودآگاه ما به این مراسم بود.
وی ادامه می‌دهد: از اشعار استاد شهریار می توانم به شعر «خان ننه» اشاره کنم، این شعر تداعی گر درد از دست دادن مادربزرگ است، این شعر در قلب من حک شده و روح و روان مرا تحت تاثیر قرار داده است.

اشعار استاد شهریار را دکلمه و در فضای مجازی به اشتراک می گذارم

سارا راستگو اهل تبریز یکی دیگر از بازدیدکنندگان خانه موزه استاد شهریار می گوید: من در دوره های آموزشی فن بیان با شاعران ترکی زبان آشنا شدم و پس از مطالعه اشعار استاد شهریار رغبت زیادی برای دکلمه آنها شدم و امروز برای اولین بار به همراه دوستم به خانه استاد شهریار آمدیم و بخشی از شعر منظومه «حیدربابایا سلام» را پس از دکلمه و ضبط در فضای مجازی برای دوستداران شعر و ادب به اشتراک می گذاریم.

شوق دیدار ملزومات شخصی استاد شهریار مرا به خانه اش آورد

فرناز رئیسی اهل نوشهر مازندران یکی دیگر از بازدیدکنندگان خانه موزه استاد شهریار می گوید: سفر امروز ما به تبریز به صورت اتفاقی و بدون برنامه بود، این سفر برای ما فراهم شد و همچنین به صورت اتفاقی به خانه استاد شهریار آمدیم و به عقیده من عشق به استاد شهریار مرا به این خانه آورد.

گذر ساعاتی از عمر در خانه استاد شهریار برایمان خاطره انگیز است

حمید رضایی اهل کرج یکی دیگر از بازدیدکنندگان خانه موزه استاد شهریار می گوید: ما برای گردش به تبریز سفر کردیم و با توجه به اینکه در یکی از هتل های نزدیک این خانه بودیم، پس از پرس و جو از اهالی به نزدیکترین خانه قدیمی آمدیم و از این خانه قدیمی بازدید کردیم و در این محل خبر سالگرد استاد شهریار را شنیدیم و خوشحالیم که ساعاتی از روزمان را در خانه زیبا و دلنشین شاعرانه استاد شهریار سپری کردیم.

من از شیراز به ادای احترام به استاد شهریار آمدم

فرزانه باقری اهل شیراز یکی دیگر از بازدیدکنندگان خانه موزه استاد شهریار می گوید: من از شهر فرهنگ و ادب فارسی آمدم و به خودم می بالم که در چنین روزی میهمان شاعر پرآوازه تبریز شدم و احساس می کنم حضور من در تبریز اتفاقی نبوده و حس خیلی خوبی دارم و بنده فعال رشته ادبیات زبان انگلیسی به همراه دوست دبیر زبان فارسی برای ادای احترام به مقبره الشعرای تبریز نیز می رویم.

وی ادامه می دهد: شعر «آمدی جانم به قربانت ولی حالا چرا» همیشه در ذهنم مرور می شود و در مراسم های ادبی شیراز از تمام شاعران ایران به خصوص استاد شهریار، نیما و اخوان ثالث نیز بسیار یاد می شود و این امر نشانگر جایگاه ادبی استاد شهریار در شیراز را نشان می دهد.

شهریار شاعر مردمی و محبوب دنیا است

کیمیا عباس پور اهل شبستر و مقیم تهران یکی دیگر از بازدیدکنندگان خانه موزه استاد شهریار می گوید: شهریار شاعر مردمی و محبوب دنیا است و اشعار او ارزش بالایی دارد، من علاقه زیادی برای بازدید از خانه استاد ملک سخن داشتم که خوشبختانه امروز پس از تحقیق و پرس و جو راه خانه استاد را پیدا کردیم.

«سخن، بى تو مگر جاى شنیدن دارد؟ نفس، بى تو کجا ناى دمیدن دارد

علت کورى یعقوب نبى معلوم است شهر بى یار مگر ارزش دیدن دارد»، هر چند که شهریار دیگر در میان عشاق شعر نیست، اما به واسطه اشعار گرانبهایش در دلهای ما همیشه جاوید و در بوستان شعر و ادب نیز گل همیشه بهار است، گلی که هرگز پژمرده نمی‌شود، در خانه موزه این شاعر الهام بخش همیشه برای عاشقان شعر و ادب باز و چراغ خانه‌اش برای میهمانش روشن است، «شهریارا تو به شمشیر قلم در همه آفاق به خدا ملک دلی نیست که تسخیر نکرده‌ای».

گزارش از زهرا ناصران