قهرمانان برفی
به گزارش پایگاه خبری تابان خبر به نقل از آساخبر، این قهرمانان برفی با وجود دشواری‌های بی‌شمار، وظیفه‌شان را بر آسایش و آرامش شخصی مقدم می‌دانند و با شجاعت و ازخودگذشتگی، زندگی خود را در برابر مخاطرات جاده‌ای به دست سرنوشت می‌سپارند تا عبور دیگران از این مسیرهای برفی و خطرناک، ایمن و بدون دغدغه باشد.
در بلندای کوهستان‌های آذربایجان شرقی، زمستان جاده‌ها را به مسیری پرخطر و طاقت‌فرسا بدل می‌کند. سرمای زیر صفر درجه و وزش بادهای تند، شرایطی سخت و دشوار برای راهداران به وجود می‌آورد. برف سنگینی که گاهی تا زانو می‌رسد، پاکسازی مسیرها را به چالشی جدی تبدیل کرده است. در چنین شرایطی، صورت‌های یخ‌زده، دست‌های بی‌حس از سرما و پاهایی که در برف‌های عمیق فرو رفته‌اند، تنها گوشه‌ای از مشکلاتی هستند که این قهرمانان بی‌ادعا هر روز با آن مواجه می‌شوند.
برای آشنایی با کار راهداران، پای صحبت‌های فیروز محمودی، راهدار با سابقه شهرستان بستان‌آباد نشستیم. او که نزدیک به ۳۰ سال است در این حرفه مشغول به کار است، تجربه‌های بسیاری از چالش‌های روزمره این شغل دارد.
محمودی با دلسوزی از سختی‌ها و شرایط ویژه‌ای که راهداران در طول زمستان با آن مواجه هستند، صحبت می‌کند.
چالش‌های پیش روی راهداران
او به شرایط جوی سخت و دشواری‌هایی که راهداران برای بازگشایی جاده‌ها در مسیرهای پرخطر تحمل می‌کنند، اشاره می‌کند و در این رابطه می‌گوید: «راهداران اغلب در مناطقی فعالیت می‌کنند که دسترسی به امکانات اولیه به‌شدت محدود است. جاده‌های پوشیده از برف، که تشخیص آنها حتی برای باتجربه‌ترین افراد دشوار است، با هر وزش باد شدید دوباره مسدود می‌شوند و چرخه‌ای خستگی‌ناپذیر از بازگشایی و پاکسازی آغاز می‌شود. این تلاش بی‌وقفه، از سپیده‌دم تا نیمه‌شب ادامه دارد و هیچ زمانی برای توقف باقی نمی‌گذارد. به‌ویژه، مسیرهای صعب‌العبوری مانند گردنه‌های شبلی بستان‌آباد، صائین سراب و گویجه‌بل اهر، که در فصل زمستان به نقاط بحران‌خیز تبدیل می‌شوند، به حضور دائمی و ازخودگذشتگی بی‌نظیر راهداران نیاز دارند.»
او با اشاره به اهمیت حضور مستمر راهداران در این مناطق، بر نقش حیاتی آنها در حفظ ایمنی جاده‌ها و تردد مسافران تأکید می‌کند و می‌گوید: «بدون تلاش‌های بی‌وقفه‌ی همکارانم، بسیاری از مسیرها در فصل زمستان قابل دسترسی نخواهند بود.»
لباس‌های سنگین و محدودیت حرکت
یکی از بزرگ‌ترین چالش‌های راهداران در زمستان، لباس‌های سنگین و چندلایه‌ای است که برای مقابله با سرمای شدید باید بپوشند.
محمودی با تأکید بر مشکلات جسمی ناشی از لباس‌های سنگین، می‌گوید: «این لباس‌ها، که برای محافظت از سرما ضروری هستند، در عین حال حرکات ما را محدود می‌کنند. در شرایطی که باید سریع و با دقت عمل کنیم، این محدودیت‌ها کار را بسیار دشوارتر می‌کنند. به‌ویژه هنگام کار با ماشین‌آلات برف‌روبی یا حتی استفاده از بیل‌های دستی برای پاکسازی برف‌ها، حرکت در این لباس‌ها بسیار کند و خسته‌کننده است. این مشکلات باعث می‌شود که به‌طور غیرمستقیم انرژی و توانایی جسمی ما کاهش یابد و این خود یکی از بزرگ‌ترین چالش‌ها در شرایط سخت زمستانی است.»
محمودی در ادامه با تأکید بر تعهد و احساس مسئولیت راهداران در مواجهه با شرایط دشوار می‌گوید: «راهداران باید در شرایطی کار کنند که هر لحظه امکان کاهش دما وجود دارد، بنابراین نیاز به سرعت عمل و دقت بالا دارند. لباس‌های سنگین که برای محافظت در برابر سرما طراحی شده‌اند، به‌ویژه زمانی که بادهای تند به‌طور مستقیم بر بدنشان می‌وزد، بیشتر شبیه یک مانع عمل می‌کند و حرکت آنها را کند می‌سازد. با این حال، راهداران کاملاً آگاه هستند که کوچک‌ترین وقفه در کارشان می‌تواند جان مسافران را به خطر اندازد و امنیت جاده‌ها را تهدید کند. این احساس مسئولیت، آنها را به ادامه کار در سخت‌ترین شرایط وادار می‌کند.»
چالش‌های شبانه راهداران در زمستان
او با اشاره به دشواری‌هایی که در این شرایط تجربه می‌کند، می‌گوید: «در شب‌های سرد و تاریک، تنها چیزی که به ما امید می‌دهد، نور چراغ‌های ماشین‌آلات است. این نوارهای نوری، مانند فانوس‌های کوچکی در دل شب، مسیر ما را مشخص می‌کنند و به ما یادآوری می‌کنند که باید همچنان به کار خود ادامه دهیم، حتی اگر این کار در شرایطی به شدت دشوار انجام می‌شود.»
او ادامه می‌دهد: «در دل کوه‌ها و جاده‌های یخ‌زده، حتی کوچک‌ترین اشتباه می‌تواند به حادثه‌ای بزرگ تبدیل شود. اما برای ما، امنیت جاده‌ها و مسافران از همه چیز مهم‌تر است. این هدفی است که ما را در برابر سختی‌ها مقاوم می‌کند و به ما نیرو می‌دهد تا در هر شرایطی، کار خود را با دقت و جدیت ادامه دهیم.»
محمودی همچنین به این نکته اشاره می‌کند که وظیفه راهداران در این شرایط، تنها به پاکسازی برف و یخ از جاده‌ها محدود نمی‌شود، بلکه آنها باید با شجاعت و همت بالا، از وقوع هرگونه حادثه و خطر برای مسافران جلوگیری کنند.
کمبود تجهیزات راهداری؛ تهدیدی برای ایمنی جاده‌ها
او در ادامه درباره کمبود تجهیزات راهداری می‌گوید: «با وجود تمام تلاش‌ها و ازخودگذشتگی‌های راهداران، کمبود تجهیزات یکی از بزرگ‌ترین چالش‌هاست. بسیاری از دستگاه‌های برف‌روبی و ماشین‌آلات مورد نیاز برای پاکسازی جاده‌ها به‌ویژه در مناطق کوهستانی و سخت‌گذر، فرسوده شده‌اند و نیاز به به‌روزرسانی دارند. این مشکلات نه‌تنها سرعت عملیات راهداری را کاهش می‌دهد، بلکه ایمنی راهداران را نیز به خطر می‌اندازد. در بسیاری از موارد، با وجود شرایط سخت و فشار زیاد کار، راهداران مجبورند با تجهیزات قدیمی و ناکافی به مقابله با بحران‌ها بپردازند.»
این راهدار در بخش دیگری از سخنانش با دلسوزی درباره فشارهای روانی که راهداران در زمستان با آن مواجه هستند، می‌گوید: «راهداران در شب‌های سرد و تاریک، اغلب تنها هستند و این تنهایی می‌تواند بسیار سنگین باشد. علاوه بر آن، نگرانی از وقوع حوادث جاده‌ای و استرس ناشی از حجم بالای کار، همواره فشار روانی زیادی بر دوش ما می‌گذارد. در چنین شرایطی، حتی کوچک‌ترین اشتباه می‌تواند عواقب جبران‌ناپذیری به همراه داشته باشد.»
او ادامه می‌دهد: «این فشارهای روانی می‌تواند باعث کاهش تمرکز و دقت در کار شود، که البته به هیچ عنوان قابل پذیرش نیست. بسیاری از راهداران از اضطراب و استرس رنج می‌برند و این فشارهای ذهنی، در طولانی‌مدت می‌تواند مشکلات روحی و روانی جدی ایجاد کند که بر توانایی ما در انجام وظایف تأثیر می‌گذارد.»
محمودی همچنین به مشکلات جسمانی که در طول این دوران برای راهداران به وجود می‌آید اشاره می‌کند و در این باره می‌گوید: «کار مداوم با ماشین‌آلات سنگین و در شرایط سخت، باعث بروز دردهای مفصلی، گرفتگی عضلات، سرمازدگی و حتی سردرد می‌شود. به‌ویژه در شیفت‌های طولانی که استراحت کافی نداریم، خستگی‌های مزمن و احساس فرسودگی به یکی از مشکلات روزمره ما تبدیل می‌شود. این خستگی نه تنها تأثیر منفی بر روی کیفیت کار می‌گذارد، بلکه توان جسمانی ما را نیز کاهش می‌دهد.»
او اضافه می‌کند: «با این حال، ما می‌دانیم که این سختی‌ها جزئی از کار ما هستند و در نهایت باید به آنها غلبه کنیم تا بتوانیم جان و امنیت مسافران را حفظ کنیم. این احساس مسئولیت است که به ما نیرو می‌دهد تا در برابر مشکلات ایستادگی کنیم و هرگز از ادامه کار دست نکشیم.»
فشارهای روانی ناشی از دوری از خانواده
محمودی در ادامه می‌گوید: «دوری از خانواده، یکی دیگر از چالش‌هایی است که راهداران در فصل زمستان با آن مواجه هستند. بسیاری از ما برای روزها و حتی هفته‌ها از عزیزان خود دور هستیم و نمی‌توانیم در کنار آنها باشیم. این دوری فشار روحی و عاطفی زیادی به ما وارد می‌کند، به‌ویژه زمانی که شرایط کاری بسیار سخت و پرخطر است. هیچ‌چیز نمی‌تواند جای حضور در کنار خانواده را بگیرد، اما تعهد به وظیفه و حس مسئولیت، بزرگ‌ترین انگیزه ما برای ادامه کار است.»
او ادامه می‌دهد: «با اینکه این دوری از خانواده سخت است، اما همیشه در ذهنمان این را داریم که کار ما حیاتی است و ایمنی مسافران و سلامت جاده‌ها به ما وابسته است. وقتی این مسئولیت را بر دوش داریم، تمام مشکلات دیگر به‌نوعی قابل تحمل می‌شود و این احساس وظیفه‌مداری است که ما را به ادامه کار ترغیب می‌کند، حتی در سخت‌ترین شرایط.»
این راهدار با سابقه تأکید می‌کند: «برای ما این کار فقط یک شغل نیست؛ بلکه یک تعهد عمیق به حفظ جان‌ها و خدمت به انسان‌هاست.»
تلاش در دلِ برف
او از روزهایی می‌گوید که در شرایط برفی، شبانه‌روز در جاده‌ها حضور داشته و تلاش کرده است تا مسیرهای مسدود شده را بازگشایی کند. «هیچ‌وقت یادم نمی‌رود شبی را که در دمای منفی ۲۰ درجه، در جاده‌ای یخ‌زده و مه‌گرفته مشغول امدادرسانی به یک خودروی گرفتار بودیم. وقتی خانواده‌ای که در خودرو بودند، توانستند به مسیر خود ادامه دهند، تمام خستگی‌ام از بین رفت.»
محمودی ادامه می‌دهد: «کار ما فقط برف‌روبی نیست. گاهی باید برای تعمیر پل‌ها، باز کردن راه آب‌های مسدود شده و حتی کمک به حیوانات گرفتار در جاده‌ها اقدام کنیم. این‌ها بخشی از وظیفه انسانی ماست.»
یکی از مهم‌ترین مأموریت‌های راهداران، بازگشایی جاده‌های روستایی است. در بسیاری از مناطق کوهستانی و صعب‌العبور، این جاده‌ها تنها راه ارتباطی روستاها با شهرها هستند. بسته شدن این مسیرها می‌تواند تأثیرات مخربی بر زندگی روزمره ساکنان روستاها، از جمله دانش‌آموزان و بیماران داشته باشد.
ایثار برای زندگی‌بخشی
محمودی از تجربه‌ای در این زمینه می‌گوید: «یک بار در دل برف و کولاک شدید، برای باز کردن مسیر یک روستا که زن بارداری نیاز به امدادرسانی فوری داشت، مجبور شدیم با ماشین‌آلات برف‌روبی چندین ساعت بدون توقف کار کنیم. سرمای شدید و بادهای آزاردهنده آن‌قدر فشارآور بود که تا مدت‌ها بعد از پایان کار، انگشتانم بی‌حس بودند. اما وقتی فهمیدیم که گروه امدادی به موقع به بیمار رسید، تمام خستگی‌مان از بین رفت.»
آری، راهداران قهرمانان بی‌ادعا و گمنامی هستند که با تحمل سخت‌ترین شرایط، راهی ایمن برای مسافران، ساکنان مناطق دورافتاده و گروه‌های امدادی فراهم می‌کنند. این تلاش‌های خاموش و بی‌چشمداشت آنهاست که حرکت را در جاده‌های برفی و یخ‌زده ممکن می‌سازد و بارقه‌ای از امید را در دل کسانی که در سرمای بی‌رحم زمستان گرفتار شده‌اند، زنده نگه می‌دارد.
- نظرات ارسال شده توسط شما، پس از تایید توسط مدیران سایت منتشر خواهد شد.
- نظراتی که حاوی تهمت یا افترا باشد منتشر نخواهد شد.
- نظراتی که به غیر از زبان فارسی یا غیر مرتبط با خبر باشد منتشر نخواهد شد.
ارسال نظر شما
مجموع نظرات : 0 در انتظار بررسی : 0 انتشار یافته : 0