وقتی مادران شهر، پرچم‌دار راه بانوی دو عالم می‌شوند

به گزارش پایگاه خبری تابان خبر به نقل از ائلین سسی، این روزها شهر تبریز حال و هوای دیگری دارد؛ کوچه‌ها و خیابان‌ها پرچم‌های سیاه را بر تن کرده‌اند و از بالای بسیاری از مساجد و خانه‌ها، پرده‌های مشکی آویزان شده است، گویی همه می خواهند بگویند؛ این شهر عزادار مادر جهانیان است.

شهر سیاه‌پوش؛ کوچه‌هایی که روایت از مادر دارند

صدای روضه از پنجره‌های نیمه‌باز به بیرون می‌رسد و با عبور رهگذران درهم می‌آمیزد و حس غریبی از اندوه را در دل شهر جاری می‌کند. در این فضا که همه‌جا نشانی از ایام فاطمیه دارد، زنان و مردان با قدم‌هایی آرام به سمت هیئت‌ها و مساجد و مصلا می‌روند.

از جلوی مصلای امام که رد می‌شوم، دسته‌دسته زنان و مردانی را می‌بینم که با اشتیاق برای اقامه نماز جمعه در کنار درب ورودی حیاط جمع شده‌اند.

در میان جمعیت، مادری توجه‌ام را جلب می‌کند که یکی از بچه‌هایش را در آغوش گرفته و دست دیگری را محکم گرفته است. آرام و پرحوصله، چیزی را برای دختر کوچکش توضیح می‌دهد؛ انگار دارد از روزهای فاطمیه برایش می‌گوید.

قدمم را کمی تندتر می‌کنم و به او نزدیک می‌شوم. لبخندی کوتاه می‌زند. سر صحبت را با این جمله باز می‌کنم: برای دخترخانمت درباره ایام فاطمیه چه می‌گفتید؟

مادر با نگاهی مهربان به دختر کوچکش لبخند می‌زند و می‌گوید: می‌گفتم خانم فاطمه زهرا، بانوی دو عالم است. ایشان نه فقط برای ما بزرگسالان، بلکه برای کودکان هم می‌توانند الگوی برتری باشند؛ الگوی مهربانی، صبر و ایمان. ما در ایام فاطمیه، با حضور در هیئت‌ها و مساجد، ارادت خود را نشان می‌دهیم و تلاش می‌کنیم فرزندانمان هم با این فضای معنوی آشنا شوند، یاد بگیرند احترام و عشق به اهل بیت یعنی چه و بدانند که عزاداری فقط گریه کردن نیست، بلکه یاد گرفتن درس زندگی از ایشان است.

مادر ادامه می‌دهد: همین که بتوانی با کودک همراه شوی و برایش قصه‌ها و مفاهیم ایام فاطمیه را توضیح دهی، قلبش با محبت و یاد اهل بیت پر می‌شود. این حضور کوچک، نهال ایمان و عشق را در وجودش می‌کارد.

دخترانی که با یاد حضرت زهرا بزرگ می‌شوند

دخترک ۹ ساله نیز کنار مادرش با کنجکاوی نگاهم می‌کند از او نیز درباره حضرت فاطمه(س) می‌پرسم، با صدایی آرام و کمی هیجان زده می‌گوید: من حجابم را به خاطر حضرت فاطمه کامل می‌گذارم، تا ایشان راضی و خوشنود شوند. دوست دارم در این دنیا و آخرت، با کارهای خوب و رفتار درست، مثل حضرت زهرا داشته باشم و ایشان را الگوی خود قرار دهم. به دوستان و هم‌سن و سالان خودم هم می‌گویم که حضرت زهرا را الگوی خود قرار دهند، مهربان باشند، کمک کنند و کارهای خوب انجام دهند، چون او بهترین الگو برای همه ماست.

کوثر با لبخند اضافه می‌کند: گاهی وقتی دعا می‌کنم یا به کارهای خوب فکر می‌کنم، حس می‌کنم حضرت فاطمه هم ما را نگاه می‌کنند و خوشحال می‌شوند. این فکر باعث می‌شود من هم سعی کنم همیشه درستکار و مهربان باشم.

بعد از پایان گفت‌وگو با دختر ۹ ساله، قدم‌هایم را به سمت مادری دیگر می‌گذارم که در گوشه‌ای از حیاط مصلا به آرامی ایستاده و به پرچم‌های سیاه نگاه می‌کند.

خانم فروغی با نگاهی پر از احترام و اعتقاد در مورد حضرت فاطمه(س) می‌گوید: خانم فاطمه زهرا الگویی برای تمام جهانیان است. همه ما، از پیر و جوان، باید راه این حضرت را ادامه دهیم و این مسیر را به دیگران هم نشان دهیم.

او با صدایی محکم و پر از احساس ادامه می‌دهد: خانم فاطمه زهرا عزیز خدا و بنده‌ای مخصوص اوست، برای ما الگو آفریده شده و فرستاده تا راه درست را به سوی خدا انتخاب کنیم. امیدوارم تمامی جوانان نیز راه ایشان را برای خود الگو قرار دهند، به جوانان اگاه هم توصیه می‌کنم برای آن حضرت عزاداری کنند تا با برپایی چنین مراسم‌هایی در خانه‌ و مساجد، یاد و راه حضرت فاطمه زهرا را زنده نگه داریم.

بعد از مدتی مسیرم به امام‌زاده‌ای در خیابان میارمیار تبریز می‌رسد؛ جایی که نوای سوزناک روضه حضرت فاطمه(س) در فضای محله پیچیده است. جمعیتی که آرام وارد هیئت می‌شوند، چشم‌هایی که نم‌خورده‌اند و پرچم‌هایی که با نسیم خنک پاییزی تکان می‌خورند، همه نشان می‌دهند مردم این شهر چقدر عشق و ارادت به اهل بیت، به‌ویژه به مادرشان، در دل دارند.

عطر چای نذری و نوای نوحه

از امام‌زاده که فاصله می‌گیرم، خودم را در منطقه تاریخی ششگلان کنار مقبره‌الشعرا می‌یابم؛ جایی که بساط عزاداری برای حضرت مادر کنار امام‌زاده سید حمزه برپا شده است.

معصومه با زمزمه‌ی شعری زیر لب، ادامه می‌دهد: بهشت زیر قدم‌های تو معنا شد، زهرا، از نگاه تو ایمان شکوفا شد، زهرا. من حضرت زهرا را به دلیل ایستادگی و مقاومت الگوی خود قرار می‌دهم، به خاطر اینکه در برابر دشمنان ایستاد.

در کناری می‌ایستم و به این فکر می‌کنم که مادران امروزی نیز همانند مادران قدیم، ادامه‌دهنده راه حضرت زهرا(س) هستند؛ راهی که چهارده قرن پیش در مدینه آغاز شد و با صبر، ایثار و مهر بانوی دو عالم، الگویی همیشگی برای زن، مادر و جامعه شد. کوچه‌های سیاه‌پوش تبریز و نوای عزاداری، بازتاب همان میراثی است که نسل‌ها را به هم پیوند می‌دهد.

در کناری می‌ایستم و به این فکر می‌کنم که مادران امروزی نیز همانند مادران قدیم، ادامه‌دهنده راه حضرت زهرا(س) هستند؛ راهی که چهارده قرن پیش در مدینه آغاز شد و با صبر، ایثار و مهر بانوی دو عالم، الگویی همیشگی برای زن، مادر و جامعه شد. کوچه‌های سیاه‌پوش تبریز و نوای عزاداری، بازتاب همان میراثی است که نسل‌ها را به هم پیوند می‌دهد.

مادران امروز با حضور در هیئت‌ها و تربیت فرزندان، همان رسالت تاریخی را ادامه می‌دهند که حضرت زهرا(س) آغاز کرد؛ پرورش نسلی آگاه، مقاوم و مهربان.

تبریز در ایام فاطمیه تنها عزادار نیست بلکه شهریست که مادرانش با مهر و صبرشان، راه حضرت زهرا(س) را زنده نگه می‌دارند و میراث تاریخی او را به نسل جدید منتقل می‌کنند.