نسترن سلمانی مادر تبریزی است که با روش‌های توسعه فردی و ترمیم زخم‌های کهنه و با مهر و ایثار خود، بحران‌های زندگی را به آرامش دخترانش بدل کرد. 

فاطمه عبدی، شاعر و ترانه سرای تبریزی، مادری  است که با مهر و ایثار روزهای زندگی را شاعرانه قافیه سازی می‌کند و روح در اشعار خود، ریشه‌های هویتی یک ملت را می‌دمد.

چمچه‌ خاتون مادر باران بود؛ زنی که ریشه‌های هویت آذربایجان را با مهر، دعا و پاکدامنی به هم گره زد و افسانه‌ای ماندگار ساخت.

تبریز در روزهای فاطمیه، دلش را به نیت مادر گشود؛ میان شمع‌های روشن، رایحه اسپند و زمزمه‌های آرام، شهری که عادت دارد با تپش‌های خود زندگی کند، برای لحظه‌ای ایستاد تا نام حضرت فاطمه (س) را بدرود گوید و از مهر و ایثار مادرانه لبریز شود.

در خانه‌ای که سکوت بر راهروهایش سنگینی می‌کند و نگاه‌ها به درِ ورودی دوخته شده، مادرانی زندگی می‌کنند که سال‌های پایانی عمرشان را با دلتنگی می‌گذرانند.

نویسنده و کارگردان تاتر آیینی و سنتی تبریزی گفت: مادر، در جبهه‌ای خاموش و بی‌صدا می‌جنگد؛ با قلبی پر از مهر و دستانی آکنده از ایثار، ریشه‌های هویت و زندگی را استوار نگه می‌دارد.

سمیه فرج‌زاده، مادر تبریزی که با اهدای رگ‌های خود، چراغ زندگی دخترش را روشن کرد.

به گزارش تابان خبر به نقل از پایگاه اطلاع رسانی جمعیت هلال احمر آذربایجان شرقی، دکتر حمید منجم مدیرعامل جمعیت هلال‌احمر آذربایجان شرقی گفت: روز یکشنبه ۲۴ مهر ماه ۱۴۰۲، با درخواست واحد اورژانس ورزقان مبنی بر امدادرسانی به مادر باردار در روستای اوزی، عوامل امدادی جمعیت هلال احمر این شهرستان با یک دستگاه آمبولانس