فاطمه عبدی، شاعر و ترانه سرای تبریزی، مادری  است که با مهر و ایثار روزهای زندگی را شاعرانه قافیه سازی می‌کند و روح در اشعار خود، ریشه‌های هویتی یک ملت را می‌دمد.

چمچه‌ خاتون مادر باران بود؛ زنی که ریشه‌های هویت آذربایجان را با مهر، دعا و پاکدامنی به هم گره زد و افسانه‌ای ماندگار ساخت.

دیوارنگاری میدان دانشسرای تبریز با شعر مرحوم حیدر خوندل قصه‌ای از مهربانی و ایثار بانوی دو عالم را روایت می‌کند.

تبریز در روزهای فاطمیه، دلش را به نیت مادر گشود؛ میان شمع‌های روشن، رایحه اسپند و زمزمه‌های آرام، شهری که عادت دارد با تپش‌های خود زندگی کند، برای لحظه‌ای ایستاد تا نام حضرت فاطمه (س) را بدرود گوید و از مهر و ایثار مادرانه لبریز شود.

در خانه‌ای که سکوت بر راهروهایش سنگینی می‌کند و نگاه‌ها به درِ ورودی دوخته شده، مادرانی زندگی می‌کنند که سال‌های پایانی عمرشان را با دلتنگی می‌گذرانند.

خیابان‌های شریفی (از مفتح تا منتهی سه راهی بهشتی) و عباس‌زاده (از کمیته پنج سابق منتهی میدان رضوانشهر) تبریز، زیر بار وعده‌های ۵۰ ساله، هنوز در قفل ترافیک خفته‌ و خفه شده‌اند.

خیابان ۴۵ متری شهید آل‌هاشم، بزرگ‌ترین مسیرگشایی کشور در تبریز، با هدف بازآفرینی شبکه شهری و بهبود کیفیت زندگی شهروندان است که چشم‌اندازی نو از تحولات شهری را پیش روی شهروندان قرار می‌دهد.

نویسنده و کارگردان تاتر آیینی و سنتی تبریزی گفت: مادر، در جبهه‌ای خاموش و بی‌صدا می‌جنگد؛ با قلبی پر از مهر و دستانی آکنده از ایثار، ریشه‌های هویت و زندگی را استوار نگه می‌دارد.

شهردار منطقه پنج تبریز گفت: مجموعه طرح‌های عمرانی در دست اجرا، از بزرگراه ولایت تا استخر آرپادره‌سی و پل شهید حیدری، نماد مدیریت هدفمند و رویکرد نوین شهرداری در توسعه متوازن شهر تبریز است.

سمیه فرج‌زاده، مادر تبریزی که با اهدای رگ‌های خود، چراغ زندگی دخترش را روشن کرد.