نجوای تصویر و فریاد هنر تبریز

به گزارش پایگاه خبری تابان خبر، در آن سوی مرزهای نادیده گرفته شده‌ هنر، جایی که رنگ‌ها خاموش می‌شوند و صداها در گلو خفه می‌گردند، صدایی از دل تبریز برمی‌خیزد؛ نوایی از جنس تصویر، از جنس نگاه عمیق یاشار دادبخش صباغ.

او، هنرمند عکاس و مستندساز این دیار، نه تنها با قابِ دوربینش، بلکه با تمام وجودش، راوی دردهای پنهان هنر است. تصویری که او می‌سازد، تنها یک قاب ساده نیست؛ بلکه آینه‌ای است شکسته از تمام آن‌چه بر سر هنر و هنرمند این سرزمین آمده است.

بغضی که در گلویشان مانده، فریادی که در سکوت گم شده، و امیدی که همچون شعله‌ای لرزان، در کوران باد بی‌مهری‌ها، همچنان سر پا مانده است.

بیایید، نفسِ خود را حبس کنیم و با او، در این سفر احساسی و پر از کشف، همراه شویم؛ سفری به قلب تپنده‌ هنر ایران.

دادبخش صباغ، با اشاره به دشواری‌های پیش روی هنرمندان متعهد، بیان داشت: هنرمندانی که اگر بخواهند سخنی جدی بگویند، یا در بندند، یا باید مهاجرت کنند، یا به‌واسطه‌ی کم‌سوادی، ناخواسته به تعمیق این خلأ دامن می‌زنند.

او از سنگ‌اندازی‌ها، تئوری‌های توطئه در نهادهای نظارتی و حضور افراد ناآگاه در جایگاه‌های تصمیم‌گیری هنری گلایه کرد و گفت: همه این‌ها در کنار نگاه اولویت آخری به فرهنگ و هنر در سطح کلان، اجازه‌ی کارکرد موثر را از هنر در جامعه گرفته است.

این هنرمند تبریزی، با وجود اشاره به گشایش‌های نسبی در سال‌های اخیر در شهرش، بر این نکته تاکید کرد که این فضا هنوز کافی نیست و جای کار بسیار بیشتری دارد.

با این حال، او همچنان به قدرت تصویر، روایت و تاثیر هنر باور دارد و مصمم است دقیق، بی‌ادعا و امیدوار مسیر خود را ادامه دهد.

دادبخش صباغ، دغدغه‌های حرفه‌ای خود را جدای از مسائل اجتماعی، فرهنگی و اقتصادی مردم نمی‌داند و معتقد است: یک هنرمند نمی‌تواند نسبت به وضعیت جامعه‌اش بی‌تفاوت بماند.

بسیاری از آثار او، بازتابی از زندگی، مسائل و چالش‌های مردم است، چرا که او باور دارد هنر باید دردی را بازگو کند، نوری بتاباند، و حرفی برای بهتر شدن جهان داشته باشد. در این میان، کار برای من باید معنا داشته باشد.

این مستندساز برجسته، از فرهنگی سخن گفت که سال‌هاست نادیده گرفته شده و متولیان واقعی آن را هنرمندان دانست. او ریشه بسیاری از مشکلات امروز ایران را در ضعف در کارهای فرهنگی و کوتاهی بدنه هنر کشور دانست که از نبود اراده‌ی مؤثر در نهادهای بالادستی سرچشمه می‌گیرد.

در مواجهه با مسئولان، دادبخش صباغ از محافظه‌کاری برخی نمایندگان جامعه هنری انتقاد کرد و گفت: مسئول یا تصمیم‌گیرنده‌ای که می‌تواند گرهی باز کند، اصلاً متوجه عمق مشکلات و واقعیت میدانی افراد نمی‌شود.

او همچنین به این نکته اشاره کرد که گاهی آن‌قدر با متانت و کم‌توقعی برخورد می‌کنیم که فراموش می‌شود مسئولان آمده‌اند برای خدمت به مردم، نه آنکه مردم در خدمت مسئولان باشند.

این هنرمند، فقدان فرصت برای هنرمندان توانمند تبریزی و عدم تعادل بین استعداد، تخصص و فرصت را نشانه‌ ضعف ساختارها دانست.

در پایان، یاشار دادبخش صباغ، که ترجیح می‌دهد با تصویر حرف بزند تا با کلمات، بر اهمیت بیان دغدغه‌ها و نگاه حرفه‌ای فعالان پشت صحنه تاکید کرد و از مسیر هنری خود گفت که از هنرستان هنرهای زیبا آغاز شده و امروز، در کنار پروژه‌های حرفه‌ای، تدریس، تدوین، عکاسی و تولید محتوا را نیز در بر می‌گیرد. دغدغه‌ی اصلی او، بازگرداندن جایگاه و نگاه جامعه به هنر و هنرمند است.

گفتگو از: سحر اعظمی