این افراد ساز مرگ را کوک کرده اند

1. به گزارش سرویس اجتماعی تابان خبر، ساعت حوالی ۳ بعد از ظهر روز جمعه است و خیابان آرام و خلوت به نظر می رسد، با این حال، در همین شهر که بسیاری شب را در زیر سقفی امن به سر می برند، برخی شب را در بین انبوهی از اندوه و در سایه آوارگی به سر می برند.

کسانی که از میان این همه ملک و زمین، گوشه ای از زیر یک پل در این شهر نصیبشان شده و  با هم خانه هایی که معلوم نیست روز بعد همدیگر را ملاقات خواهند کرد یا نه، شب را سحر می کنند.

این افراد  طرد شدگانی هستند که با دچار شدن در دام بلای خانمان سوز اعتیاد، ساز مرگشان را نیز کوک کرده اند.

اینجا تبریز است، گفته می شود شهر بدون معتاد متجاهر. به نظر می رسد حرف درستی است چرا که این معتادان، فراموش شدگانی هستند که حتی خودشان هم خودشان را فراموش کرده اند؛ چه برسد به اینکه در ملاءعام اقدام به تجاهر کنند.

در زیر آسمان شهر تبریز، زیر پل ملل متحد به سمت منجم، آثاری از زندگی برخی معتادین به چشم می خورد، معتادینی که زیر پل را با انبوهی از کارتن ها پر کرده اند،   هوا که تاریک می شود آرام آرام به پناهگاه خود باز می گردند.

اطراف پل مذکور که قدم می زنیم، در پوش فاضلاب ها، میله های کنار پل هر روز ناپدید می شود، به گفته برخی شهروندان، این اجسام توسط معتادان کنده شده و فروخته می شود و بی گمان برای تهیه لقمه نانی که فقط آن ها را از مرگ نجات دهد و از آن مهم تر برای تامین مواد مورد نیاز خودشان اقدام  به این کار می کنند.

چندیست زندگی عریان این افراد دور از دید مسئولین شهر ادامه دارد. موقع برگشتن با خود می اندیشم در این زمستان کرونایی، بندگان خدا چگونه زیر پل بدون لوازم اولیه خواب، از سوز سرما شب را صبح می کنند؟

عکس: امیر عالوئی