غم نبود جشنواره فیلم بر دوش سینمای تبریز سنگینی می کند

سرویس فرهنگ و هنر تابان خبر:صمد علیزاده، کارگردان جوان تبریزی که فارغ التحصیل رشته سینما از هنرستان هنرهای زیبای اقبال آذر تبریز است، به مدت 10 سال در عرصه‌ی سینما به عنوان  دستیار (کارگردان، تدوین، عکاس) فعالیت می کند.

وی نخستین فیلم‌کوتاه خود را با نام «ناهید» در پاییز ۹۸ به همراه عوامل کاملا بومی ساخت و پس از حضور در جشنواره‌های داخلی و کسب جوایزی از جمله بهترین فیلم جشن تصویرسال99، جایزه‌ی ویژه‌ی هئیت داوران جشنواره فیلم‌کوتاه امید۹۹،جایزه‌ی بهترین فیلمبرداری جشنواره‌ی فیلم کوتاه امید۹۹، جایزه‌ی بهترین فیلمنامه‌ی جشنواره فیلم‌کوتاه تهران ۹۹،جایزه‌ی بهترین بازیگری زن جشنواره فیلم‌کوتاه تهران۹۹، نامزد سیمرغ بلورین بهترین فیلم‌کوتاه سی و نهمین جشنواره فیلم فجر شد.

سرویس فرهنگ و هنر تابان خبر گفتگویی با این کارگردان جوان  انجام داده است که می خوانید:

*تابان: به عنوان یک کارگردان فیلم اولی از تجارب حضور در جشنواره فیلم فجر برای ما بگویید

بنده فکر میکنم فیلم ناهید به بالاترین پله‌ی موفقیت خود با حضور و نامزد شدن در جشنواره فجر رسید و این حضور، نشان دارا بودن توانمندی فیلمسازان سایر شهرهای کشور بخصوص تبریز است که در عرصه‌ی سینما حرفی برای گفتن دارند.

*تابان:سطح جشنواره را در بخش های فیلم بلند و کوتاه چگونه ارزیابی می کنید؟

یکی از اتفاقات خوب جشنواره‌ی امسال حضور پررنگ فیلم‌سازان فیلم اولی بود که برای من جذابیت زیادی داشت. ورود نسل‌های جدید به بدنه‌ی سینمای ایران و حمایت از آنها اتفاق مثبتی در این دوره بود.اما در بخش فیلم کوتاه؛ انتخاب و نامزد شدن فیلم‌های کوتاه بدون اکران و نشست خبری واقعا شبیه به یک موضوعِ فرمالیته‌است. انتظار می‌رفت فیلم‌های کوتاه اکران بشوند، جلسه‌ی نقد و بررسی داشته باشند و به طور عمیق حضور فیلم‌های کوتاه در جشنواره حس شود که متاسفانه اتفاق نیفتاد.

تابان: از فیلم های مورد علاقه شما در این جشنواره بگویید

فیلم هایی از قبیل، بی‌ همه‌ چیز،یدو، ابلق فیلم‌هایی بودند که هرکدوم نسبت به ویژه‌گی‌هایی که داشتند برای من جذاب بودند.

تابان: نظر شما در خصوص سطح فیلم هایی که از شهرستان ها در جشنواره فجر شرکت می کنند، چیست؟

حضور فیلم‌های بومی که توسط خود عوامل بومی تولید می شوند و چه به مرحله‌ی حضور می‌رسند یا نمیرسند غنیمتی است برای سینمای ایران که باید بیشتر از فیلم‌های پایتخت به آنها بها بدهند. به هرحال مسائلی از قبیل نداشتن چهره در فیلم‌ها و عوامل و اتفاقات دیگر وجود دارند، اما اصل نیستند. یعنی معنای سینما فرای این مسائل است. اتفاقا فیلم‌های بومی حرف زیادتری از فیلم‌های پایتخت در سینما دارند که باید توجه کرد و تبصره‌هایی هم برای آنها در نظر گرفت.

تابان:به عنوان یک فیلم ساز تبریزی، بزرگترین مشکلاتی که صنعت فیلم سازی استان با آن روبروست را بفرمایید

سینمای مستقل آذربایجان را می‌توان پیشرو در سینمای بومی کل کشور نام برد. چنانکه می‌دانید؛ برادران ارک، نادر ساعی‌ور، اصغر یوسفی نژاد و خیلی‌های دیگر قدم محکمی برای اثبات سینمای تبریز در کشور برداشته‌اند که راه را هموار کردند.

اما این تلاش‌ها و افتخارات از سوی اهالی سینمای مستقل بوده‌است. سینمای تبریز که این همه غرور افتخار را با خود یدک میکشد، غم نبودن جشنواره‌ی فیلم به صورت مداوم و محکم و حرفه‌ای در تبریز است. این غم بزرگیست که فیلمساز یک شهر، فیلم‌ خود را نمی‌تواند در شهر به نمایش بگذارد و فیلم ترکی در خیلی ‌از شهرهای این کشور به اسم جشنواره بر روی پرده‌ی سینما میروند، اما در شهر خود نه. امیدوارم که مسئولان و ارگان‌ها فکر اساسی برای این معضل اتخاذ کنند.

تابان: توصیه شما برای هنرجویان سینما و کسانی که می خواهند برای اولین بار در این جشنواره شرکت کنند، چیست؟

 حضور در جشنواره‌ی فجر سیاست‌‌های خاص خود را دارد و بستگی‌ به فراخوان جشنواره مراحل‌ آن طی می‌شود. اما باید این نکته را در نظر داشته باشند که برای فیلم‌ساختن عجله ای نکنند. اندیشه در فیلم از خود فیلم مهم‌تر است. اگر فیلمی بسازند که پشتوانه‌ی فکری، ایده ناب و تولید حرفه‌ای داشته باشند، فیلمشان مسیر خود را پیدا خواهد کرد و به اندازه‌ی خود دیده خواهد شد.